Υποσπαδίας
Είναι η κατάσταση κατά την οποία το άνοιγμα της ουρήθρας βρίσκεται στην κάτω επιφάνεια του πέους και όχι στην κορυφή της βαλάνου.
Ο υποσπαδίας κατηγοριοποιείται ανάλογα με το σημείο εκβολής της ουρήθρας στο πέος σε:
- Πρόσθιος (το άνοιγμα βρίσκεται στο έξω τριτημόριο του πέους).
- Ενδιάμεσος (στο μέσο τριτημόριο).
- Οπίσθιος (στο έσω τριτημόριο του πέους προς το περίνεο).
Παράγοντες κινδύνου
Οι παράγοντες κινδύνου που σχετίζονται με τον υποσπαδία είναι:
- Κληρονομικότητα. Εμφανίζεται πιο συχνά σε βρέφη που έχουν συγγενείς με υποσπαδία.
- Ηλικία της μητέρας πάνω από 40 ετών, καθώς και τα μωρά που γεννιούνται με μικρό σωματικό βάρος, φαίνεται να έχουν υψηλότερο κίνδυνο για υποσπαδία.
- Σε λίγες περιπτώσεις, σχετίζεται με διαταραχές του ενδοκρινικού συστήματος του νεογνού.
Διάγνωση
Γίνεται κατά την γέννηση στην συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων.
Μετά την διάγνωση θα πρέπει να εκτιμηθούν και άλλοι παράγοντες όπως
- Τη θέση, το πλάτος και το σχήμα του στομίου της ουρήθρας.
- Το μέγεθος του πέους.
- Την καμπυλότητα του πέους.
- Θέση των όρχεων (σε 10% των περιπτώσεων συνυπάρχει κρυψορχία).
- Πιθανές συγγενείς ανωμαλίες των νεφρών και της ουροδόχου κύστης.
Θεραπεία
Είναι χειρουργική και έχει σκοπό τη λειτουργική και αισθητική αποκατάσταση του πέους.
Οι ενδείξεις είναι:
Λειτουργικές
- Η θέση του στομίου της ουρήθρας πάνω στο πέος.
- Το στένωμα της ουρήθρας που εμποδίζει την ούρηση.
- Η κύρτωση του πέους.
Αισθητικές
Αυτές συνδέονται τόσο με την ψυχολογία του γονέα όσο και του παιδιού, όταν αυτό μεγαλώσει, και έχουν να κάνουν με τη μη φυσιολογική εμφάνιση του πέους.
Η καλύτερη ηλικία, για να υποβληθεί το παιδί στο χειρουργείο, είναι μεταξύ 6-18 μηνών, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να χρειαστούν και επανεπεμβάσεις.
